Bütün genellemeler yanlıştır.

Adamlara bak ya. Cicili bicili sahneye çıkıp rock eylemeyi de biliyolar, paparazzilere kıç sallamayı da. EE?

Dünyanın en klasik genellemesiyle başlayıp derdimi açık edeceğim sıkı dur.

Sevgili ev arkadaşlarımla Velvet Goldmine denen şaheseri bir milyonuncu kez izlerken, İpek'in "abi biseksüelliği aşmış bunlar gay olmuş" demesi üzerine sakince hiddetlenip "ne demek lan biseksüellik aşılır mı, asıl gay olmayı aşmışlar" ile başlayan sıkıcı bi açıklama yaparken yakaladım kendimi. Sonra daha konuşmanın ortasında sıkılıp filme döndüm. Neyi tartışıyoruz ki? Öyle ya da böyle. Adamlar bir şekilde takılıyorlar işte, bize izlemekten fazlası düşmez. Ha ola ki "yönetmenin olası zihin dalgalanmalarını irdeleyelim ağbi" diyecek olursan eyvallah. İrdeleyelim. Saatlerce konuşalım üzerinde. Ama birden fazla kişinin yaptığı bir şey üzerinde sanki her biri aynı şeyi yapıyormuş gibi konuşmayalım. Pls.

Bireye inanıyorum kısaca. En saygı duyduğum yaşam biçimi de "her şey olur" düsturuna dayananıdır galiba. (olmayadabilir...) Geçen İpek'e verdiğim örneği tekrarlayacak olursam,

-abi geçen odama uçak girdi ya inanamıyorum hala sende kalsam olur mu bi iki gün?

dediğinde biri,

-hasssssiktir nası yani ya oha çüş olm nası uçak girdi ay ay...

yerine,

-tamam olur hacı ne demek kal istediğin kadar... da... uçak nası girdi?

de diyebiliriz.

Hemen hemen aynı şey.

Şaşırabilme yetimizi kaybetmeden "olur verme" (o da olur deme) yetimizi de geliştirmeliyiz sanırsam ki.

Ya da değil öyle bilmiyorum tam...