hep hayal ettiğim bir şey vardı. çok özel olanlardan. hani sanki başka hiç kimse hayal etmiyormuş gibi gelir ya bazen, onlardan işte.
yok, mars'a gönderilen bir şeyin değil aslında tam olarak. yıldızların... ee, bir de, mümkünse, mütevazı bir yıldırımın fotoğrafını çekmeyi hayal ederdim hep.
baktığımda tüylerimi diken diken eden fotoğraf çeşitleri var, ama bunlar onlardan da değil. bilmem, çekmek istiyorum işte sadece.
şimdi, kendime inancımı yitireyazdığım bir zamanda durduk yerde karşıma bunu nasıl becerebileceğime dair teknik açıklamaların çıkması, her yerde ışıkla yazma uğraşı üzerine işaretler (ışıklar) görüyor olmam; her şeye anlam yükleme işinden değil, yıldızlar ve yıldırımlar tarafından uyarılıyor olduğumdan diye tahmin ediyorum.
amanda'yı hamile bırakan yıldırımların aynısı mıdır, fırtınakelebeği salgılar mı diye de epey merak ediyorum aslında.
